بسم الله الرحمن الرحیم
هیئت زنجیرزنان و شاه حسین گویان محله شتربان در تاریخ 1346 به همت جوانان این محله تاسیس شده و تاکنون به فعالیت خود در زمینه های مذهبی ادامه می دهد.
موسسین هیئت عبارت اند از : کربلایی ولی پیری(مداح) ، کربلایی میر قاسم مرتضوی (سر دسته شاه حسین) ، کریم عبداله زاده، ابوالفضل جعفریان، اصغر فکوری، علی هادی، کاظم صادقی، مرحوم حاج مقصود و حاج احد داوطلب، حسن و حسین اخلاقی، محمد اسداله توفیقی، مقصود حاج آقایی، یونس عبداله زاده ، کربلایی اصغر پیری (مداح ) و کربلایی کریم صمدی (مداح) .
جلسات هفتگی هیئت پنج شنبه شب ها برگزار می شود که رئوس برنامه عبارت است از تلاوت قرآن کریم، تفسیر و سخنرانی، عزاداری و زنجیرزنی
فعالیت ها : برگزاری مراسم در ایام مذهبی - برگزاری شاه حسین در شب های محرم - برپایی دسته زنجیرزنی در بازار تبریز - کاروان زیارتی مشهد مقدس در دهه آخر ماه صفر صندوق قرض الحسنه - رسیدگی به خانواده های بی سرپرست و ایتام و فعالیت های فرهنگی
سخنران : حجة الاسلام حاج میرزا حسین ساعی
مربی قرآن : کربلایی علیرضا جعفری
مداحان : کربلایی ولی پیری - کربلایی اصغر پیری ، کربلایی احد محرمی، کربلایی کریم صمدی، کربلایی حسین صمدی و حسین محمد پور
1401/4/16
شام غریبان امام محمدباقر(ع)
7 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
1401/4/18
شب عرفه-شب شهادت حضرت مسلم(ع)
9 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
1401/4/23
شب ولادت امام هادی(ع)
14 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
1401/4/27
عید سعید غدیر خم عید ولایت
18 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
1401/4/30
شب زیارتی امام حسین(ع)
21 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
1401/5/6
اعلان عزای حضرت سیدالشهدا(ع)
28 ذی الحجه 1443
کوی گرو،کوچه حسین صراف،حسنیه زنجیرزنان قاسمیه شتربان
آیه 231 سوره بقره
1401/2/9
تفسیر قطره ای قرآنآیه 231 سوره بقره: وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَ...
لَا یَمحَضُ رَجُلٌ الإِیمانَ بِاللّه حَتّی یَکونَ اللّه أحَبَّ إلَیهِ مِن نَفسِهِ وَ أبیهِ وَ اُمِّهِ وُ وُلدِهِ وَ أهلِهِ وَ مالِهِ و مِنَ النّاسِ کُلِّهِم.
ایمانِ کسی برای خدا خالص نمی شود، مگر آن که خداوند، نزدش از خودش، پدرش، مادرش، فرزندانش، خانواده اش، اموالش و همه مردم، محبوب تر باشد.