توحید در نهج البلاغه خطبه 1

توحید در نهج البلاغه خطبه 1

توسط: حامد سلیمان پور

888 بازدید

1390/7/28

ساعت:14:40


    1- عجز انسان از شناخت خدا

      سپاس خداوندي را كه سخنوران از ستودن او عاجزند و حسابگران از شمارش نعمت هاي او ناتوان، و تلاشگران از اداي حق او درمانده اند. خدايي كه افكار ژرف انديش، ذات او را درك نمي كنند و دست غواصان درياي علوم به او نخواهد رسيد. پروردگاري كه براي صفات او حد و مرزي وجود ندارد، و تعريف كاملي نمي توان يافت و براي خدا وقتي معين، ‌و سرآمدي مشخص نمي نوان تعيين كرد. مخلوقات را با قدرت خود آفريد، و با رحمت خود بادها را به حركت در آورد و به وسيله كوهها اضطراب و لرزش زمين را به آرامش تبديل كرد.

      2- دین وشناخت خدا
      سرآغاز دين، خداشناسي است؛ و كمال شناخت خدا،‌ باورداشتن او؛ و كمال باور داشتن خدا، شهادت به يگانگي اوست؛ و كمال توحيد، اخلاص؛ و كمال اخلاص، خدا را از صفات مخلوقات جدا كردن است؛ زيرا هر صفتي نشان مي دهد كه غير از موصوف، و هر موصوفي گواهي مي دهد كه غير از صفت است؛ پس كسي كه خدا را با صفت مخلوقات تعريف كند او را به چيزي نزديك كرده، و با نزديك كردن خدا به چيزي، دو خدا مطرح شده؛ و با طرح شدن دو خدا، اجزايي براي او تصور نموده؛ و با تصور اجزا براي خدا، او را نشناخته است . و كسي كه خدا را نشناسد به سوي او اشاره مي كند و هركس كه به سوي خدا اشاره كند، او را محدود كرده، به شمارش آورد. و آن كس كه بگويد « خدا در چيست؟ » او را در چيزي ديگري پنداشته است و كسي كه بپرسد « خدا بر روي چه چيزي قراردارد؟ » به تحقيق جايي را خالي از او در نظر گرفته است، در صورتي كه خدا هموراه بوده، و از چيزي به وجود نيامده است. با همه چيز هست، نه اينكه همنشين آنها باشد؛ و با همه چيز فرق دارد نه اينکه از آنان جدا و بيگانه باشد. انجام دهنده همه كارهاست، بدون حركت و ابزار و وسيله؛ بيناست حتي درآن هنگام كه پديده اي وجود نداشت، يگانه و تنهاست، زيرا كسي نبوده تا با او انس گيرد، و يا از فقدانش وحشت كند.

        3- راه های خدا شناسی

        الف ) آفرينش جهان

         

        خلقت را آغاز كرد و موجودات را بيافريد بدون نياز به فكر و انديشه اي، يا استفاده از تجربه اي ، بي آنكه حركتي ايجاد كند، و يا تصميمي مضطرب در او راه داشته باشد. براي پديد آمدن موجودات، وقت مناسبي قرارداد، و موجودات گوناگون را هماهنگ كرد و در هكدام غريزه خاص خودش را قرارداد، و غرائز را همراه آنان گردانيد. خدا پيش از آن كه موجودات را بيافريند، از تمام جزئيات و جوانب آنها آگاهي داشت، و حدود و پايان آنها را مي دانست.و از اسرار درون و بيرون پديده ها آشنا بود. سپس خداي سبحان طبقات فضا را شكافت، و اطراف آن را باز كرد، و هواي به آسمان و زمين راه يافته را آفريد. ودر آن آبي روان ساخت، آبي كه امواج متلاطم آن شكننده بود، كه يكي بر ديگري مي نشست. آب  را بر بادي شكننده نهاد و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد، و به نگهداري آب مسلط ساخت، و حد و مرز آن را به خوبي تعيين فرمود. فضا در زير تند باد و آب بر بالاي آن در حركت بود. سپس خداي سبحان طوفاني برانگيخت كه آب را متلاطم ساخت و امواج آب را پي در پي درهم كوبيد. طوفان به شدت وزيد و از نقطه اي دور دوباره آغاز شد. سپس به طوفان امر كرد تا امواج درياها را به هر سو روان كند و بر هم بكوبد و با همان شدت كه در فضا وزيدن داشت، بر امواج آب ها حمله ور گردد از اول آن بر ميداشت و به آخرش مي ريخت و آب هاي ساكن را به امواج سركش برگرداند تا آنجا كه آب ها روي هم قرار گرفتند و چون قله هاي يلند كوه ها بالا آمدند.امواج تند كف هاي برآمده از آب ها را در هواي باز و فضاي گسترده بالا برد، كه از آن هفت آسمان را پديد آورد. آسمان پايين را چون موج مهار شده و آسمان هاي بالا را مانند سقفي استوار و بلند قرار داد، بي آنكه نيازمند به ستوني باشد يا ميخ هايي كه آنها را استوار كند. آنگاه فضاي آسمان پايين را به وسيله ستارگان درخشنده زينت بخشيد و در آن چراغي روشنايي بخش و ماهي درخشان به حركت در آورد كه همواره در مدار فلكي گردنده و برقرار و سقفي متحرك و صفحه اي بي قرار به گردش خود ادامه دهند.

         

        ب) شگفتي خلقت فرشتگان :

         

        سپس آسمان هاي بالا را از هم گشود و از فرشتگان گوناگون پر نمود. گروهي از فرشتگان همواره در سجده اند و ركوع ندارند و گروهي در ركوع اند و ياراي ايستادن ندارند و گروهي در صف هايي ايستاده اند كه پراكنده نمي شوند و گروهي همواره در تسبيح گويند و خسته نمي شوند و هيچ گاه خواب به چشمشان راه نمي يابد و عقل هاي آنان دچار اشتباه نمي ردد بدن هاي آنان دچار سستي نشده و آنان دچار بي خبري برخاسته از فراموشي نمي شوند. برخي از فرشتگان امينان وحي الهي و زبان گوياي وحي براي پيامبران مي باشند، كه پيوسته براي رساندن حكم و فرمان خدا در رفت وآمدند. جمعي از فرشتگان حافظان بندگان و جمعي ديگر دربانان بهشت خداوندند. بعضي از آنها پاهايشان در طبقات پايين زمين قرارداشته و گردن هايشان از آسمان فراتر و اركان وجودشان از اطراف جهان گذشته، عرش الهي بر دوش هايشان استوار است و برابر عرش خدا ديدگان به زير افكنده و در زير آن بال ها را به خود پيچيده اند. ميان اين دسته از فرشتگان با آنها كه در در مراتب پايين تري قرار دارند، حجاب عزت و پرده هاي قدرت فاصله انداخته است.هرگز خدا را با وهم و خيال در شكل و صورتي نمي پندادند و صفات پديده ها را بر او روا نمي دارند. هرگز خدا را در جايي محدود نمي سازند و نه با همانند آوردن به او اشاره مي كنند.

         

         

        تفسیر روز

        سوره بقره آیه 254-251

        1402/7/20

        تفسیر قطره ای قرآن

        فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...


        282 بازدید

        حدیث روز

        اُوصیکُمْ بِتَقْوَی اللّه و اِدامَةِ التَّفَکُّرِ، فَاِنَّ التَّفَکُّرَ اَبُو کُلِّ خَیْرٍ وَ اُمُّهُ؛


        شما [شیعیانم] را به پروا پیشگی و اندیشیدن دائم سفارش می کنم؛ زیرا تفکّر پدر و مادر [و ریشه و اساس] تمامی خوبی ها است.

        امام حسن مجتبی (علیه السلام)

        قاسمیه در شبکه های اجتماعی