کشتی نوح

وقتی حضرت نوح على بيّنا و آله و عليه السّلام کشتی را می‌ساخت
هر روز عده‌ای به او می‌خندیدند
و نمی‌دانستند در سرزمین خشک که دریایی
هم در نزدیکی نیست چرا کشتی می‌سازد!؟

تا روزی رسید که آب از زمین جوشید
و موج‌های بزرگ بوجود آمد
و از پیروانش خواست تا سوار بر کشتی شدند
و نوح به پسرش گفت:
يَابُنىَّ ارْكَب مَّعَنَا؛
پسرکم! بیا با ما سوار کشتی شو!

پسر گفت:
می‌روم بالای کوه تا از موجها در امان باشم.

نوح على بيّنا و آله و عليه السّلام گفت:
(قَالَ لَا عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِم)

امروز هيچ نگهدارنده‌ای در برابر فرمان خدا نيست،
مگر آن كس را كه او رحم كند!

موج بین آن دو فاصله انداخت ...
و پسر غرق شد.....

امروز که دنیا را امواج کوبنده
و درهم شکننده‌ و مشکلات فراگرفته،

گویی صدای رسول خدا (صلّى الله عليه و آله و سلّم) را می‌شنویم
که می‌فرمایند:

مَثَل اهل بیتم، مَثَل کشتی نوح است

هر کس سوار شد نجات یافت.
هر که تخلف ورزید غرق شد.
و ما را به کشتی فرزندش صاحب‌الزمان (عجّل الله تعالى فرجه الشّريف)
دعوت می‌کند...

و بانگ دلسوزانه‌ی امام_عصر علیه‌السلام را
که جا ماندگان را می‌خوانند:

فرزندانم!
با من همراه شوید!
خطر نابود کننده‌ای در کمین است؛

یادمان باشد!
لَاعَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِم
ما را جز امام عصر (عجّل الله تعالى فرجه الشّريف) پناهگاهی نیست.
مبادا همچون فرزند نوح با بی توجهی غرق شویم.