شعر 1000 بیتی استاد سعدی زمان در باب احوالات حضرت ابوالفضل (ع) بخش 1

سوره بقره آیه 254-251

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...

الجُنُوُد بِإذنِ اللّه حُصُونُ الرَّعیةِ وَ زَینُ الوُلاةِ وَ عِزُّالدِّینِ وَ سُبُلُ الأَمنِ وَ لَیسَ تَقُومُ الرَّعِیةُ إلاّ بِهِم؛

سربازان، به اذن خداوند، دژ مردم، زینت زمامداران، مایه عزّت دین و امنیت اند و کار شهروندان، جز به آنان استوار نمی شود.