شیطان شناسی - قسمت 9- سه یاور شیطان

شیطان شناسی - قسمت 9- سه یاور شیطان

توسط: حامد سلیمان پور

956 بازدید

1397/11/16

ساعت:11:20

لعوق شیطان: دروغ
اما یاور سوم شیطان «لعوق» است به معنای خوراکی های لذیذی که انسان آن را مزه مزه می کند و می لیسد. لعوق شیطان، « دروغ» است. شیطان انسان را بدروغ گویی می اندازد. دروغ، از آفات جدی زبان است. در صورتی که انسانی به آن گرفتار شود، اعتماد مردم از او سلب می شود. متاسفانههستند افرادی که هیچ اعتمادی به سخنشان نمی توان داشت. دروغگویی درد بزرگی است که باید مراقب بود گرفتار آن نشویم.
حسن بن محبوب می گوید به امام صادق (ع) عرض کردم: آیا می شود مومن بخیل باشد؟ امام (ع) فرمودند : آری. پرسیدم: می شود ترسو باشد؟ فرمودند: آری. پرسیدم: آیا امکان دارد دروغگو باشد؟ حضرت فرمودند: خیر و نیز خائن هم نیست و تاکید کردند که :
یُجبَلُ المُومِنُ عَلی کُلِّ طَبیعَةٍ إِلَّا  الخِیانَةَ و الکَذِب.
مومن به هر طبیعتی سرشته می شود مگر خیانت و دروغ
پس دروغ و خیانت ایمان را درمعرض خطر جدی قرار می دهد.
تفاوت نداشتن دروغ جدی و شوخی
در این رابطه به فتوای بعضی از فقها اشاره می کنیم.
یحرم الکذب و هو : الاخبار بما لیس بواقع، و لا فرق فی الحرمة بین ما یکون فی مقام الجد و ما یکون فی مقام الهزل، نعم اذا تکلم بصورة الخبر هزلاً بلا قصد الحکایة و الاخبارفلا بأس به.
کذب خبری است که خلاف واقع باشد. ممکن است گاهی بگوییم شوخی کردیم تا تفریح کنیم، بخندیم و لذت ببریم، اما فرقی در حرمت آن نیست، چه به صورت جدی و چه به صورت شوخی.
امیرالمومنین (ع) می فرمایند:
       لا يَجِدُ عَبدٌ طَعمَ الايمانِ حَتَّي يَترُكَ الكِذبَ هَزلَة وَ جِدَّهُ
بنده ای طعم ایمان را نمی چشد تا اینکه دروغ را ترک کند چه شوخی و چه جدی آنرا.
ما مجاز نیستیم یک مومن یا حتی غیرمومن را به قول معروف سرکار بگذاریم یعنی به او دروغ بگوییم، فقط برای اینکه بخندیم. یک وقت هست که از یک سو گوینده قصد حگایت و اخبار ندارد و از سوی دیگر طرف مقابل، هم می فهمد و هم باور نمی کند. در این صورت اشکالی ندارد ولی اگر با زبان شوخی، دروغی گفتیم و او باور کرد، گناه این کذب بر گردن ماست.
دروغ بودن نقل های بی پشتوانه
امیرالمومنین (ع) در نامه ای به حارث همدانی فرموده اند:
لاَ تُحَدِّثِ النَّاسَ بِكُلِّ مَا سَمِعْتَ فَكَفَى بِذَلِكَ كَذِبا
هر آنچه می شنوی را به مردم بازگو نکن، که همین برای دروغ (بودن گفته هایت) کفایت می کند.
یکی از گرفتاری های ما این است که حرف هایی را می سنویم و بعد بدون تحقیق درباره ی راست و دروغ بودنش، آنرا نقل می کنیم. کذب این است که انسان خلاف واقع خبر دهد و اشاعه ی شایعات از همین مقوله است. مثلا می گویند: «فلان خبر را در فلان سایت اینترنتی خوانده ایم!» واقعا با این همه سایت های دروغ پرداز که در اینترنت هست، چگونه می اوان به خبری که هر سایتی درج می کنند اعتماد کرد؟ آیا تمام افرادی که از آنها مطلب نقل می شود، انسان های عادلی هستند، فاسق در بین آنها نیست؟ مگر قرآن نفرموده است: «إِن جَاءكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا»  آیا  به آنچه می خواهیم نقل کنیم مطمئن هستیم؟ اگر می توانیم در پیشگاه خدا به صدق آن شهادت دهیم، مجاز به نقل آن هستیم وگرنه نمی توانیم هرچه شنیدیم را نقل کنیم. غیر از سوء ظنی که در افراد نسبت به هم بوجود می آید، شاهد هستیم که بسیاری از اخبار موجود در سایت ها، دروغ محض است. گاهی یک خبر، وقتی دهان به دهان می گردد، حتی از یک فرد به فرد دوم و سوم، به کلی وارونه و از واقعیت دور می شود. و از تبعات این کار این است که انسان بدون این که خود بداند و بخواهد دروغگو می شود.
لا تحدّثمن غیر ثقة فتکون کذّابا
به غیر از شخص مطمئن، از کسی چیزی بازگو مکن که اگر چنین کنی دروغگو خواهی بود
به امام صادق (ع) عرض شد: اگر کسی یک بار دروغ گفت کذاب است؟ فرمودند: خیر کذاب کسی است که طبعش اینگونه شده که دروغ بگوید.
اگر تا امشب نسبت به این امر بی توجه بوده ایم، هم اکنون در خود تغییر ایجاد کنیم، هرچه را می شنویم بازگو نکنیم، از فردی که به او اطمینان نداریم، نقل قول نکنیم. مراقب زبان خود باشیم تا خدای ناکرده کذاب شمرده نشویم، چرا که در این حال خداوند رحمت خود را از ما دریغ می دارد.
وعده دروغ
تعبیر مولا (ع) نشان می دهد که وعده ی تو خالی دادن، از مصادیق دروغ به حساب می آید.
امیر مومنان(ع) می فرمایند:
لا يَصلَحُ مِن الكذبِ جِدٌّ و لا هَزلٌ ، و لا أن يَعِدَ أحَدُكُم صَبِيَّهُ ثُمّ لا يَفِيَ بهُ
از دروغ جدی و شوخی، شایسته نیست و این که یکی از شما به فرزند خردسالش وعده ای دهد و سپس به آن وفا نکند.
فقها نیز در این مورد فرموده اند:
کسی که نمی خواهد به وعده اش عمل کند، حق ندارد وعده بدهد.
اگر قصد وفا به وعده را نداریم، چرا وعده دروغ می دهیم. مسئله وفای بعهد، خودش بحث مستقلی دارد، که اکنون نمی خواهم وارد آن شوم. همین مقدار اشاره می کنم که رفتار ما مسلمان ها باید به گونه ای باشد که یک غیر مسلمان ما را به خلف وعده نشناسد. نگویند این ها چه آدم هایی هستند، قرار می گذارند اما انگا نه انگار که باید به موقع سرقرار حاضر شوند!
وعده دو گونه است. یک وقت ما وعده ی پاداش به کسی می دهیم، می گوییم اگر فلان کار را کردی، فلان جایزه را به تو می دهم. اما گاهی مثلا وعده برای قرار گذاشتن در ساعت مشخصی است. در این جا باید تمام شرایط را بسنجیم و طوری تنظیم کنیم که به هر قیمتی شده خود را سر وقت بسانیم. آیا درست است که با کسی قرار ملاقات بگذاریم و او را کنار خیابان معطل کنیم؟ خود این کار که انسان کسی را معطل خود کند یکی از نشانه های کبر است, چه خود را در باطن متکبر بداند چه نداند.
گاهی در سفرهای زیارتی که با اتوبوس انجام می شود، این اتفاق می افتد که مثلا همه باید سر ساعت مشخصی برگردند، اما بعضی به این قرار احترام نمی گذارند؛ در حالی که دیگران در سرما و گرما معطل هستند و عذاب می کشند. آیا این کار زشت نیست؟ اگر خود من در این شرایط قرار بگیرم چه می کنم؟ این بی اعتنایی به حق دیگران نشانه ی کبر است، معنی اش به قول معروف این است که شخص دیگران را آدم حساب نمی کند.
این ها صفاتی است که شیعیان اهل روضه و زیارت ، نباید به آن مبتلا باشند. شایسته نیست که افراد گنه کار و فاسق این مسایل را رعایت کنند ولی متدینین به آن پایبند نباشند. خدا ما را از تمام این گناهان پاک کند تا به آرزوی یاری امام زمان (عج) برسیم. باید از  این صفات نفسانی بد پاک شویم تا خدا چنین نعمتی را به ما عطا فرماید

دسته بندی: شیطان شناسی

تفسیر روز

سوره بقره آیه 254-251

1402/7/20

تفسیر قطره ای قرآن

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...


282 بازدید

حدیث روز

اُوصیکُمْ بِتَقْوَی اللّه و اِدامَةِ التَّفَکُّرِ، فَاِنَّ التَّفَکُّرَ اَبُو کُلِّ خَیْرٍ وَ اُمُّهُ؛


شما [شیعیانم] را به پروا پیشگی و اندیشیدن دائم سفارش می کنم؛ زیرا تفکّر پدر و مادر [و ریشه و اساس] تمامی خوبی ها است.

امام حسن مجتبی (علیه السلام)

قاسمیه در شبکه های اجتماعی